محمد بن حسن(ع) (متولد ۲۵۵ق)، شناخته‌شده با عناوینی از جمله امام مهدی، امام زمان و حجت بن الحسن، دوازدهمین و آخرین امام شیعیان ۱۲ امامی هستند که دوره امامتشان پس از شهادت امام حسن عسکری(ع) در سال ۲۶۰ هجریآغاز شد و تا پس از ظهور ایشان در آخرالزمان ادامه خواهد داشت. ایشان همان مهدی موعود هستند که پس از دوره طولانی غیبت، ظهور خواهند کرد.
بر اساس منابع شیعه، حکومت عباسی در دوره امامت امام حسن عسکری(ع) درصدد یافتن فرزند وی به عنوان مهدی و جانشین پدر بود و از این رو تولد امام زمان مخفی نگه داشته شد و جز چند تن از یاران خاص امام یازدهم شیعیان کسی ایشان را ندید. از این جهت پس از شهادت امام عسکری(ع)، بسیاری از شیعیان دچار تردید شدند و فرقه‌هایی در جامعه شیعه پدید آمد و گروهی از شیعیان، از جعفر کذاب، عموی امام زمان، پیروی کردند. در این شرایط توقیعات امام زمان که عموماً خطاب به شیعیان نوشته می‌شد و توسط نائبان خاص به اطلاع مردم می‌رسید، موجب تثبیت دوباره تشیع گردید؛ تا جایی که در قرن چهارم هجری از میان فرقه‌هایی که پس از امام یازدهم از شیعه منشعب شده بودند، تنها شیعه دوازده‌امامی باقی مانده بود.
امام زمان پس از شهادت پدرشان، در غیبت صغری به سر بردند و در این مدت به واسطه چهار نائب خاص با شیعیان ارتباط داشتند. با آغاز غیبت کبری در سال ۳۲۹ق، ارتباط مردم با امام زمان(ع) از راه نایبان خاص نیز پایان یافت. در اعتقاد شیعیان، مهدی(ع) زنده اند تا زمانی که به همراه حضرت عیسی(ع) ظهور کنند. علمای شیعه درباره دلایل و جزئیات عمر طولانی امام زمان، تبیین‌هایی ارائه کرده‌اند.
حجت بن الحسن(ع) در آخرالزمان ظهور می‌کنند و به همراه یارانشان حکومتی جهانی برپا می‌سازند و دنیا را که پر از ظلم و ستم شده است، آکنده از عدل و داد می‌نمایند. در روایات اسلامی، توصیه مسلمانان به انتظار فرج مورد تأکید فراوان قرار گرفته و شیعیان این روایات را به معنای انتظار ظهور امام زمان می‌دانند.
تفاسیر شیعه با اتکا به روایات معصومان، پاره‌ای از آیات قرآن کریم را درباره امام زمان دانسته‌اند. روایات بسیاری از ائمه درباره امام زمان، زندگی و غیبت و حکومت ایشان نقل شده و کتاب‌های حدیث فراوانی با هدف نقل این روایات نوشته شده است. علاوه بر کتب حدیثی، آثار بسیاری تألیفی و تحلیلی نیز درباره امام زمان (عج) نگاشته شده است.
اهل سنت با استناد به منابع روایی خود، مهدی را منجی آخرالزمان می‌دانند و او را از نسل پیامبر(ص) تلقی می‌کنند، اما با این حال بسیاری از آنها معتقدند که او در آخرالزمان متولد خواهد شد. در این میان برخی از علمای اهل سنت همچون سبط بن جوزی و ابن طلحه شافعی، همانند شیعیان معتقدند مهدی موعود همان فرزند امام حسن عسکری (ع) هستند.
ادعیه و اذکار فراوانی برای ارتباط با امام زمان (عج) در عصر غیبت نقل شده است؛ مانند دعای عهد، دعای ندبه، زیارت آل یاسین و نماز امام زمان. بر اساس برخی احادیث، دیدار با امام زمان(عج) در عصر غیبت نیز ممکن است و برخی از عالمان شیعه در کتاب‌های خود حکایت‌هایی را از دیدار برخی افراد با امام زمان ذکر کرده‌اند.
اماکن بسیاری در نقاط مختلف به امام زمان (عج) منسوب شده است؛ از جمله سرداب غیبت در سامرا، مسجد سهله در کوفه و مسجد جمکران در قم.
نام، کنیه‌ها و القاب
در احادیث شیعه، برای امام دوازدهم نام‌هایی همچون محمد، احمد و عبدالله ذکر شده است. با این همه ایشان در میان شیعیان بیشتر با مهدی شناخته می‌شوند که از لقب‌های ایشان است . بر اساس احادیث متعدد، ایشان همنام پیامبر اسلام هستند. در برخی احادیث و منابع مکتوب شیعه مانند الکافی و کمال الدین، نام ایشان با حروف جدا و به صورت «م ح م د» آمده است. این جدانویسی به سبب احادیث متعددی است که بردن نامِ ایشان را ممنوع دانسته‌اند.
دعای سلامتی امام زمان(عج)
-
حرمت تسمیه
احادیث فراوانی در منابع شیعه، بردن نام اصلی امام دوازدهم را منع کرده و حرام دانسته‌اند. دو نظریه مشهور درباره این روایات وجود دارد: نظریه نخست از آنِ کسانی مثل سید مرتضی، فاضل مقداد، محقق حلی، علامه حلی و چند عالم دیگر است که این حرمت را مخصوص زمان تقیه می‌دانند. در مقابل، میرداماد و محدث نوری این حرام‌بودن را در تمام دوران قبل از ظهور جاری دانسته‌اند.
-
کنیه‌ها و القاب
امام دوازدهم (عج) ، در منابع مختلف و ادعیه و زیارات با القاب و کنیه‌های بسیاری وصف شده اند . محدث نوری در کتاب نجم الثاقب به حدود ۱۸۲ نام و لقب اشاره کرده و در کتاب «نام‌نامه حضرت مهدی(ع)» حدود ۳۱۰ اسم و لقب برای امام آمده است. برخی از القابی که محدث نوری برشمرده چنین است: مهدی، قائم، بقیة الله، منتقم، موعود، صاحب الزمان، خاتم الاوصیاء، منتَظَر، حجة الله، احمد، ابوالقاسم، ابوصالح، خاتم الائمه، خلف یا خلف صالح، خلیفة الله، صالح، صاحب الامر.
نام و القاب امام دوازدهم شیعیان در منابع اهل سنت نیز آمده است؛ هرچند در این منابع، بیشتر از عنوان «مهدی» استفاده شده و القاب و ویژگی‌های دیگر، كمتر ذکر شده است. لقب «قائم» در منابع اهل سنت به‌ندرت یافت می‌شود.